■ گفت وگو با خدا بخش عمومی

خداوند بی نهایت است، اما...
به قدر نیاز تو فرود می آید.
به قدر آرزوی تو گسترده می شود
و به قدر ایمان تو کار گشاست

دوست داشتن خداوند نسبت به بنده اش هفتاد برابر بیشتر از عشق مادر به فرزند است
پس خدای خوبمونو دوست داشته باشیم با حرام نکردن حلال خداوند و با حلال نکردن حرام خداوند
ممنون
مانا باشید

دوست نزدیکتر از من به من است
سپاس

خداوند سبحان فرمود:
« وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِید» ( ما آدمی را آفریده ایم و از وسوسه های نفس او اگاه هستیم ، زیرا از رگ گردنش به او نزدیکتریم ) . « ق آیه 16»
در این آیه شریفه اشاره می کند به اینکه علم خداى تعالى همه چیز را فرا گرفته است، گویا فرموده: ما از ظاهر و باطن انسان و حتى از خاطرات قلبى‏اش خبر داریم و مى‏دانیم که در دل خود چه می گوید.
« وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ » کلمه" ورید" به معناى رگى است که" از قلب جدا شده" و در تمامى بدن منتشر مى‏شود، و خون در آن جریان دارد. بعضى هم گفته‏اند: به معناى رگ گردن و حلق است. و به هر معنا که باشد در آیه شریفه آن را طناب خوانده، چون شبیه به طناب است. و اضافه حبل به ورید اضافه بیانیه است.
و معناى جمله این است که: ما به انسان از رگ وریدش که در تمامى اعضائش دویده و در داخل هیکلش جا گرفته نزدیک‏تریم، آن وقت چگونه به او و به آنچه در دل او مى‏گذرد آگاه نیستیم؟
این جمله مى‏خواهد مقصود را با عبارتى ساده و همه کس فهم اداء کرده باشد و گر نه مساله نزدیکى خدا به انسان مهم‏تر از این و خداى سبحان بزرگتر از آن است، براى اینکه خداى تعالى کسى است که نفس آدمى را آفریده و آثارى براى آن قرار داده، پس خداى تعالى بین نفس آدمى و خود نفس، و بین نفس آدمى و آثار و افعالش واسطه است، پس خدا از هر جهتى که فرض شود و حتى از خود انسان به انسان نزدیکتر است، و چون این معنا معناى دقیقى است که تصورش براى فهم بیشتر مردم دشوار است، لذا خداى تعالى به اصطلاح دست‏ کم را گرفته که همه بفهمند، و به این حد اکتفاء کرده که بفرماید:" ما از طناب ورید به او نزدیک‏تریم". و یا در جاى دیگر قریب به این معنا را آورده بفرماید:« أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ» ( انافل آیه 24) خدا بین انسان و قلبش واسطه و حائل است.